Alle vier antwoorden op deze vraag snijden hout. De eerste twee kunnen we combineren. Wie nu investeert in een dure vrachtauto op waterstof loopt voorlopig op tegen een gebrek aan stations om waterstof in te nemen. Het is de aloude kip-of-ei-kwestie. Voor de containervaart met binnenschepen ontbrak het aanvankelijk ook aan geschikte binnenlandse terminals. Daaraan ontbreekt het niet meer, het zijn juist de zeeterminals die hier door congestie een probleem veroorzaken. Wel zal, wat waterstof betreft, het aantal stations de komende jaren sterk groeien, omdat grote marktpartijen hierin met het oog op de verdere toekomst willen investeren.
Wat zowel waterstof als volledig elektrische aandrijving remt, is de nog beperkte actieradius van vooral zwaardere voertuigen. Die neemt weliswaar geleidelijk toe, maar wie voor het huidige moment voor diesel kiest, heeft evengoed gelijk: de investering is lager, de motorprestatie veelal groter en het bereik al helemaal. Over tien jaar kan de situatie volkomen veranderd zijn. Een goede ondernemer zal niet op één paard wedden, maar alle opties openhouden. En vooral de vinger aan de pols houden, want de techniek schrijdt voort en kan, bij alle voortdrijvingsmethoden, nog alle kanten uit.

Folkert Nicolai

De stelling is “Waterstoftrucks hebben de toekomst” en vervolgens kan ik kiezen uit 4 antwoorden die deze stelling min of meer ontkrachten…

Voor international wegvervoer is elec rijden geen toekomst , omdat men eenvoudigweg de stroomvolumes niet kan leveren voor wat er aan vrachtvervoer in Europa nodig is.
Waterstof kan een belangrijk alternatief zijn als men het netwerk in geheel Europa aanpast.