Er komt geen Brexit. Er komt misschien een Brexit die zo ‘soft’ is dat u er de teerste babybilletjes mee kunt afvegen. De meeste Britten hebben allang genoeg van de uittreding uit de Europese Unie en de stupide uitslag van het referendum daarover, uitgelokt door geborneerde nationalisten. De Britten willen bij het continent blijven, in de douane-unie, met open grenzen. Nice and cosy.

De halsstarrige Theresa May prutst nog wat door aan een ‘harde’ Brexit en haar onderhandelaars in Brussel praten zich de blaren op de tong om van Europa gedaan te krijgen dat er dan in wezen zo weinig mogelijk gebeurt dat de vrije handel tussen ons werelddeel en de grote eilanden aan de westkant kan verstoren. Binnen de eigen partij van May, de Conservatieven, neemt de opstand tegen de ‘prime minister’ allengs toe.

We kunnen Boris Johnson, de gedoodverfde opvolger van May en geharnast voorstander van de Brexit, inmiddels wel van het lijstje van erfgenamen schrappen. Jeremy Corbyn, de leider van de oppositie in het Lagerhuis, heeft zich eindelijk uitgesproken. De Labour-voorman ziet niets in een verbreking van de banden met Europa. Een slimme zet: Labour wint met dit standpunt stemmen in bijvoorbeeld The City, het stadsdeel van Londen waar niemand op de Brexit zit te wachten.

Het Verenigd Koninkrijk heeft in de Brusselse onderhandelingen al heel wat concessies moeten doen. De grens tussen Noord-Ierland en Ierland moet open blijven. De naar schatting drie miljoen Europeanen die een bestaan hebben opgebouwd in ‘the Kingdom’ mag niets in de weg worden gelegd. ‘Harde Brexit?’, vraagt EU-onderhandelaar Michel Barnier keer op keer aan VK-onderhandelaar David Davis. ‘Maar dan moeten we volgend jaar juni alle verbanden verbreken tussen jullie en het vasteland. Dat wil je toch niet?’

‘Frankly, no’, zal Davis wel eens tegen Barnier hebben gezegd, als de twee gemoedelijk een hapje zaten te eten in de buurt van het Berlaymont. ‘Die transitieperiode van twee jaar, na de officiële uittreding, geeft ons al een beetje ruimte om daar onderuit te komen.’ Barnier zal hebben gegrinnikt. ‘To get rid of Boris?’, zal hij hebben gevraagd. ‘Oui, Michel’, zei Davis, zijn lippen afvegend na de majestueuze filet mignon. ‘Soms heb je meer tijd nodig om alles bij het oude te laten.’